Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

ΝΑΙ , ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ....!!!!!

Κι ετσιεχθες το βραδυ ενας κυκλος ζωης εκλεισε και ενας αλλος εχει ηδη ανοιξει.Απο το μικροφωνο του σχολειου ακουστηκε το ονομα της κορης μου για να παραλαβει το απολυτηριο του δημοτικου.Αυτοματα λες και πατηθηκε το play, μια ταινια αρχισε να προβαλεται στην οθονη του μυαλου μου.νοσταλγικα, γλυκα συναισθηματα και εικονες πασπαλισμενες ζαχαρη αχνη γεμισαν την ψυχη μου.Εξι χρονια γεματα στιγμες κι αναμεσα τους ενα μικρο παπακι να μεγαλωνει και να γινεται κυκνος. Στην μεγαλη οθονη αρχισαν να προβαλονται φωτογραφιες απο την σχολικη ζωη των "αποφοιτων",παιδια με προσωπακια φωτεινα και χαρουμενα που σιγα σιγα αλλαζαν και κρατοντας την δροσια τους γινοταν εφηβοι με αυτοπεποιθηση και ορμη.
Σταθηκα στην γωνια του προαυλιου και την παρακολουθουσα.Το αγουρο γυναικειο της σωμα δεν εμοιαζε με εκεινο το παιδικο που θυμομουν, ηματια της γαλαζια σαν τεραστια θαλασσα και οι κινησεις της,γυναικειες πλεον, προδιδαν την αλλαγη.Το μικρο μπουμπουκι ανθιζε και γινοταν καμελια.
Απλωσα το χεριμου και ακουμπησα τον ωμο της γυναικας μου, ηθελα να αιστανθω την παρουσια της, να την ευχαριστησω για το δωρο που μου χαρισε,να της εκφρασω ευγνωμοσυνη και θαυμασμο. Δωδεκα χρονια καθημερινης προσπαθειας, ψυχικης καταθεσης και πραγματικης αγαπης ειχαν δημιουργησει ενα μικρο θαυμα, ειχαν βαλει τις βασεις για το αυριο.
Τα πρωτα δακρυα αποχωρισμου φανηκαν στο διαφανο προσωπο της μικρης.Στα χερια της κρατουσε πλεον και επισημα το χαρτι του τελους "ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟ".......
Αγκαλιες, ευχες, εικονες,δακρυα, συναισθηματα, ολα μαζι πεταγαν πανω απο τις ψυχες τους κι εγω παρατηρητης μιας νεας ζωης επλαθα ονειρα και ψυθηριζα προσευχες.
Για αλη μια φορα δεν τα καταφερα, η φωνη μου εσπασε και ενα δακρυ φανηκε στον οριζοντα των ματιων μου.
Βγηκαμε απο την μεγαλη καγκελοπορτα του σχολειου, την κοιταζα καθως προχωρουσε μπροστα μου, ηταν η στιγμη που εχασα την μαχη με το δακρυ. Το αφησα να κυλησει με ανακουφηση και περηφανεια.
"ΝΑΙ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ!!!"

1 σχόλιο: